Η Wikipedia ορίζει την αντιπροσωπευτική δημοκρατία ως εξής:

" Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου κυβερνούν οι αντιπρόσωποι του λαού. Ο λαός μπορεί και εκλέγει ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αναλόγως με τον ακριβή τύπο του πολιτεύματος, πρόεδρο, πρωθυπουργό, βουλευτές κλπ. Οι αντιπρόσωποι ασκούν είτε την εκτελεστική, είτε τη νομοθετική εξουσία. Οι εκλογές ανάδειξης αντιπροσώπων αποτελούν συνήθως την κύρια μέθοδο συμμετοχής των πολιτών στη λήψη αποφάσεων, σε αντιδιαστολή με την άμεση δημοκρατία.

Όλοι αισθανόμαστε ότι υπάρχει κάτι που δεν πάει καλά στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία μας, αποκαλούμενη επίσης και έμμεση δημοκρατία.

Η εικόνα της δημοκρατίας που ο καθένας μας γνωρίζει, δεν φαίνεται να αντιστοιχεί με αυτό που προβάλλει εν τέλει η νομοθετική εξουσία μας, έχοντας υπόψη τα πολιτικά γεγονότα που βιώνουμε καθημερινά.

Η εικόνα μιας δίκαιης δημοκρατίας, όπως αυτή που έχουμε στο μυαλό μας, φαίνεται να εξαφανίζεται όλο και περισσότερο.

Σε ταραχώδεις και δύσκολες στιγμές, η απογοήτευση αυξάνεται πιο γρήγορα. Όλο και πιο συχνά συνειδητοποιούμε ότι δεν εκπληρώνεται η βούληση των ψηφοφόρων. Η διαφορά μεταξύ των προεκλογικών υποσχέσεων και των τελικών ενεργειών τους, είναι κάθε φορά μεγαλύτερη. Τελικά, ο λαός δεν εκπροσωπείται από τους βουλευτές του στην νομοθετική εξουσία, δηλαδή το κοινοβούλιο.

Δεν προκαλεί επίσης έκπληξη το γεγονός ότι παντού στον κόσμο, εκτός από την Ελβετία, υπάρχουν μορφές κυβέρνησης που βασίζονται στο ίδιο μοντέλο;

Με εξαίρεση, φυσικά, των αδιαμφισβήτητων και των δήθεν μορφών αντιδημοκρατικών κρατών και κυβερνήσεών όπως για παράδειγμα οι δικτατορίες κ.λπ. ... τουλάχιστον αυτές δεν κρύβονται πίσω από το μικρό τους δάχτυλο.

Ας αναρωτηθούμε λοιπόν γιατί να δημιουργηθεί η εντύπωση μιας δίκαιης μορφής κυβέρνησης, η οποία στην πραγματικότητα δεν υπάρχει;

Η απάντηση είναι πολύ απλή. Βασικά, δεν υπάρχει αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Συνδυάζοντας αυτούς τους δύο όρους (δημοκρατία και αντιπροσωπευτική), μας προκαλεί κάτα κάποιο τρόπο δυσφορία.

Δεν θα έπρεπε η βούληση του λαού να μεταδίδεται υποχρεωτικά μέσω των εκπροσώπων του;

Και δεν θα ήταν το ελάχιστο που απαιτείται για να εφαρμόζεται η δημοκρατία;

Είναι μια ψευδαίσθηση της δημοκρατίας, η οποία μας δίνει την εντύπωση της δικαιοσύνης και της ασφάλειας και επιτρέπει σε όλους εκείνους που έχουν την εξουσία να τη διατηρούν και να τη μεγιστοποιούν.

Με την προηγούμενή μου εξήγηση, απλά, το ότι δεν υπάρχει ούτε καν και η έμμεση δημοκρατία, είναι κατανοητό το ότι κανένας αναγνώστης δεν αισθάνεται ικανοποιημένος. Δεν είναι τόσο προφανές για ποιό λόγο μιλώ για ψευδοκρατία. Ας το ψάξουμε λοιπόν!

Και ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας: "Δεν θα ήταν πιο εύκολο να ρωτηθούν οι άνθρωποι άμεσα και να ψηφίσουν αυτοί τους σχετικούς νόμους;

Σαν πρώτη απάντηση σε αυτό θα έλεγα, σαφώς "όχι". Τα Δημοψηφίσματα θα ήταν σίγουρα πολύ πιο πολύπλοκα, πολύ πιο περίπλοκα και πιθανόν και πιο δαπανηρά (από οικονομική άποψη), από τις λειτουργικές πράξεις μιας κυβέρνησης σε μια «αντιπροσωπευτική» δημοκρατία.

Πολλοί θεωρούν δεδομένο ότι για τον λόγο αυτό και μόνο δεν εφαρμόζεται η άμεση δημοκρατία. Αλλά, φυσικά, δεν είναι τόσο απλό.

Παρόλο που αρχικά φαίνεται ότι η άμεση δημοκρατία είναι πολύ πιο περίπλοκη στις διαδικασίες της και πιο ακριβή από την ανταγωνίστρια της «ψευδο», δεν πρέπει να ξεχνάμε το γεγονός ότι, κατ 'αρχήν, η άμεση δημοκρατία ανανεώνεται συνεχώς και επιδιώκει και υλοποιεί σε μια αυτόματη και αυστηρή στρατηγική αυτο-εξέλιξης.

Η μόνιμη αποτελεσματικότητα είναι ο μοναδικός και σταθερός της στόχος. Σύμφωνα με την αρχή της νοημοσύνης του σμήνους, τα λάθη διορθώνονται αυτόματα. Η φύση είναι αυτή που δηλώνει σαφώς τους κανόνες εδώ.

Και αυτό είναι γεγονός! 

Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο!

Το αποτέλεσμα: Σε κάποιο σημείο διέσχισε το "Σημείο Απόδοσης" και στέφθηκε ως ο σαφής νικητής στη μονομαχία μεταξύ των δύο αντιπάλων.

Εξήγηση:

Στη συνέχεια θα εξηγήσω πώς κατασκευάζεται το σύστημα μιας "ψευδοκρατίας" και με ποιό τρόπο προσπαθεί να ξεριζώσει οποιαδήποτε δημοκρατική αρχή, στον τρέχοντα ορισμό της εξουσίας του λαού της, η οποία βασίζεται στον εαυτό της.

Επειδή η δημοκρατία δεν σημαίνει τίποτα άλλο από το "Όλη η εξουσία προέρχεται και ασκείται από τον λαό".

Ας εξετάσουμε λεπτομερέστερα πώς έχουν ενεργήσει οι εκπρόσωποι και πώς έχουν εφαρμόσει τους κανόνες που μας έχουν παρουσιάσει.

1) Διαίρεσε και θα νικήσεις.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, πολυάριθμες ομάδες με πολιτικό συμφέρον, που επίσης ονομάζονται κόμματα, αγωνίζονται για την εύνοια των ψηφοφόρων τους. Κάθε κόμμα προτείνει ένα συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο, δηλαδή μια ατζέντα, το οποίο ονομάζεται επίσης, πρόγραμμα του κόμματος. Από την άποψη της αντιπροσωπευτικής αρχής, ο στόχος αυτής της επιλογής δεν είναι η ομαδοποίηση των διαφόρων ομάδων συμφερόντων, αλλά μόνο η διαίρεση της κοινωνίας.

Αυτό είναι, επίσης, το πρώτο βήμα για τη στέρηση της εξουσίας του λαού. Διαίρεσε και θα νικήσεις σαφώς σύμφωνα με την αρχή "Διαίρεσε και βασίλεψε"!

2) Εκλογή των εκπροσώπων των κομμάτων

Στη συνέχεια, τα αντίστοιχα κόμματα παρουσιάζουν τους υποψηφίους τους, οι οποίοι πρέπει να εκλεγούν από τον λαό. Σκόπιμα δίνω έμφαση στο "πρέπει", διότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση σε αυτό. Ως εκ τούτου, ο ψηφοφόρος δεν έχει άλλη επιλογή από το να εκλέξει έναν εκπρόσωπο που προτείνεται από το προτιμώμενο κόμμα «του». Η μόνη εναλλακτική λύση θα ήταν να επιλέξετε ένα άλλο κόμμα, εάν είναι απαραίτητο. 

Ωστόσο, υπόκειται και αυτός ο υποψηφίος, επίσης, στην ίδια αρχή της εγγραφής στον κατάλογο των υποψηφίων, όπως σε όλα τα άλλα κόμματα . Εκτός αυτού, η αίσθηση της ύπαρξης, που εσκεμμένα προτείνεται, σε ένα συγκεκριμένο κόμμα, καθιστά δύσκολο για τον αναμενόμενο ψηφοφόρο να αλλάξει σε άλλο κόμμα.

Έτσι εκλέγεται (de facto) εκ των πραγμάτων ένας εκπρόσωπος ενός κόμματος και όχι, όπως υποτίθεται, ως εκπρόσωπος των ψηφοφόρων ή του λαού.

3) Λύση και δέσμευση

Ο εκπρόσωπος του κόμματος τώρα που νομιμοποιείται από τον λαό, δηλαδή, ο βουλευτής, υπόκειται, μεταξύ άλλων, στο άρθρο 60 του Συντάγματος. Ας ρίξουμε μια ματιά.

Άρθρο 60 τουΣυντάγματος

1. Οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση.

2. Η παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα είναι δικαίωμα του βουλευτή, συντελείται μόλις ο βουλευτής υποβάλει γραπτή δήλωση στον Πρόεδρο της Βουλής και δεν ανακαλείται.

Στην παράγραφο 1, δίδεται ιδιαίτερη έμφαση στην “ελεύθερη” εντολή.

Η ελεύθερη εντολή σημαίνει ότι ο εκλεγμένος βουλευτής ασκεί την εντολή του στο κοινοβούλιο χωρίς οδηγίες. Ο βουλευτής, ως κάτοχος ελεύθερης εντολής, ειδικότερα, δεν δεσμεύεται από τις οδηγίες του εκλογικού σώματος, του κόμματός του ή της πολιτικής του ομάδας, αλλά μόνο από τη συνείδησή του, δηλαδή ψήφος κατά συνείδηση. Σε αντίθεση με αυτό είναι η επιτακτική εντολή.

Μια επιτακτική εντολή είναι μια εντολή στην οποία ένας βουλευτής δεσμεύεται από τις οδηγίες που δίνει το άτομο, τον οποίο αυτός-αυτή εκπροσωπεί. Αυτό μπορεί να σημαίνει τόσο την υποχρέωση ενός βουλευτή να δεσµευτεί με την οργάνωση του κόμματος που τον στέλνει, όσο και την υποχρέωση του βουλευτή να ευθύνεται άμεσα για τους εκλογείς. Εάν ο κάτοχος της εντολής δεν ακολουθήσει τη γραμμή της οργάνωσης ή τη βούληση του εκλογικού σώματος, μπορεί να απορριφθεί.

Όπως μπορεί να δει κανείς, το σημερινό κριτήριο, που προωθείται ιδιαίτερα από συνταγματολόγους, προσπαθεί να κρύψει τον πραγματικό λόγο ύπαρξης αυτού του νόμου. Σύμφωνα με τον κοινό νομικό ορισμό, η παράγραφος 1 του άρθρου 60 του Συντάγματος απλώς χρησιμεύει στην εξάλειψη του λεγόμενου εξαναγκασμού των κομμάτων ή επίσης γνωστού ως κομματική πειθαρχία.

Η πειθαρχία του κόμματος είναι ο βαθμός στον οποίο τα μέλη μιας κοινοβουλευτικής ομάδας παρουσιάζουν ενιαία συμπεριφορά ψήφου.

Ωστόσο, τίθεται το ερώτημα: γιατί αυτό δεν ορίζεται σαφώς στο άρθρο 60 ή σε ένα άλλο μέρος του Συντάγματος;

Γιατί δεν λέει, για παράδειγμα, ότι «ο βουλευτής δεν δεσμεύεται από τις εντολές ή τις οδηγίες της κοινοβουλευτικής του ομάδας»;

Απλά επειδή η κοινοβουλευτική πίεση είναι πανταχού παρούσα. Ο εξαναγκασμός της ομάδας είναι ο οριστικός δεσμός, ή μάλλον οι αλυσίδες που δεσμεύουν κάθε βουλευτή στην ομάδα του.

Σύμφωνα με το άρθρο 60 παράγραφος 1 του Συντάγματος, αυτή η διάλυση δεν φαίνεται να ισχύει για την κοινοβουλευτική του ομάδα, μάλλον φαίνεται να κατευθύνεται μόνο στη σχέση μεταξύ του και των ψηφοφόρων του.

Ωστόσο, δεδομένου ότι αυτό έχει διατυπωθεί σε πολύ γενικές γραμμές στο κείμενο του νόμου, μπορεί να το ερμηνεύσει κάποιος όπως θέλει.

Το γεγονός είναι ότι, ωστόσο, κανένας βουλευτής δεν μπορεί να επιβιώσει πολιτικά χωρίς την υποστήριξη του κόμματός του. Η καριέρα του θα είναι καταδικασμένη σε αποτυχία αν δεν δεσμευτεί με την ομάδα του.

Ας το διευκρινίσουμε αυτό.

Στην παράγραφο 1 του άρθρου 60 του Συντάγματος, διατυπώνεται, ας το πούμε κάπως “πονηρά” (ακριβώς λόγω του ότι ερασιτεχνικά διατυπωμένο) η στέρηση αρχικής εξουσίας κάθε βουλευτή.

Σύμφωνα με το κείμενο του νόμου, είναι ένας εκπρόσωπος όλου του λαού, ο oποίος δεν δεσμεύεται από ο,ποιαδήποτε εντολή ή οδηγίες ο,ποιουδήποτε είδους.

Εάν είναι εκπρόσωπος ολόκληρου του λαού, γιατί να μην υπόκειται στις εντολές και τις οδηγίες του λαού;

Ανεξαρτήτως από ποιά γωνία το δούμε, μόνο ένα συμπέρασμα βγαίνει. Ο βουλευτής απαλλάσσεται από όλες τις υποχρεώσεις του, απέναντι σε αυτόν που τον ψήφισε και ως επακόλουθο των συγκεκριμένων οδηγιών που περιέχονται στο κείμενο του άρθρου 60, αναγκάζεται να ενεργήσει σύμφωνα με τη συνείδησή του και μπροστά στην πίεση, αόρατη και αναπόφευκτη αλλά πανταχού παρούσα την οποία ασκούν οι πολιτικές ομάδες, δηλαδή τα κόμματα, θα είναι υποχρεωμένος, στην πράξη, να δεχτεί τις οδηγίες και τις εντολές αυτών!

4) Διασφάλιση

Τέλος, η Βουλευτική ασυλία και άλλα προνόμια που ρυθμίζονται στο Σύνταγμα συμπληρώνουν το σύστημα διακυβέρνησης μιας ψευδοκρατίας, απλά αρθρωτή και πολύ αποτελεσματική.

Τι είναι η Βουλευτική ασυλία;

Η Βουλευτική ασυλία είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την προστασία του βουλευτή κατά της δίωξης με βάση την εντολή ή το αξίωμα του. Ειδικότερα, η ασυλία ισχύει για:

• Τα μέλη νομοθετικών οργάνων των οποίων η βουλευτική ασυλία διέπεται από το Σύνταγμα στα περισσότερα κράτη
• και

- Αρχηγοί κρατών και ορισμένα μέλη της κυβέρνησης.

Η πολιτική ασυλία έχει δύο λειτουργίες. Αφ' ενός, χρησιμεύει ως μοχλός πίεσης, αφού υπό ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να ακυρωθεί από κάποια πλειοψηφία των βουλευτών που είναι μέλη του Κοινοβουλίου και αφ' ετέρου, όπως ήδη αναφέρθηκε, να καλύψει τους βουλευτές από τη δυνατότητα ποινικής δίωξης.

Αυτό μου θυμίζει πολύ τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η μαφία.

Όποιος παίζει το παιχνίδι κάτω απο τους όρους που ορίσθηκαν προστατεύετε.

Αλλά μόλις κάποιος απομακρυνθεί και δεν υποτάσσεται, μπορεί να χάσει την ασυλία.

Κατά συνέπεια, η ψευδοκρατία κατασκευάζει τη δύναμή της ακριβώς πάνω σ 'αυτούς τους τέσσερις πυλώνες, συστηματικά, εξαλείφοντας με τις δομές της όλες τις δημοκρατικές αρχές και αξίες που εμείς μπορούμε να φανταστούμε.

·      Διαίρεσε και θα νικήσεις.

·      Εκλογή των εκπροσώπων των κομμάτων

·      Λύση και δέσμευση

·      Διασφάλιση

Γιατί η ψευδοκρατία δεν ενεργεί προς το συμφέρον του λαού;

Κάθε μορφή κυβέρνησης, εκτός από την άμεση δημοκρατία, τρέφεται από την ισχύ. Αυτή η δύναμη χρησιμοποιείται και κατευθύνεται από άτομα. Με αυτόν τον τρόπο, διασφαλίζει την ύπαρξη και τη βιωσιμότητά του με τη βοήθεια της συγκεντρωμένης και συντονισμένης ισχύς.

Στην άμεση δημοκρατία, αυτή η τεράστια δύναμη απλώς αποδίδεται σε κάθε ψηφοφόρο σε αναλογία ένα προς ένα.

Στην ψευδοκρατία αυτή η δύναμη που παράγει ο λαός χρησιμοποιείται κυρίως για τη διατήρηση της ισχύς αυτών που κινούν τα πιόνια και προς όφελος των πλουσίων υποστηρικτών της.

Οι ομάδες πίεσης, τα λεγόμενα λόμπι, οι οποίες βασίζονται στην υποστήριξη δισεκατομμυρίων, χρησιμοποιούν κυριολεκτικά την παραγράφο 1 του άρθρου 60 του Συντάγματος, το οποίο έχει παραμείνει σκόπιμα ανοιχτό για αυτούς, να προωθούν συστηματικά αυτούς τους βουλευτές και τους ηγέτες των κοινοβουλευτικών ομάδων τους προκειμένου να μπορέσουν να διεκδικήσουν τους ισχυρισμούς τους με αυστηρό τρόπο.

Ξανά και ξανά εις βάρος εκείνων που εξαπατήθηκαν και εξακολουθούν να πιστεύουν σε μια άψογη δημοκρατία. Και...ξανά και ξανά εις βάρος των ανθρώπων που, χάρη στη σκληρή δουλειά τους, έχουν επανειλημμένα δώσει το ζωτικό τους ελιξίριο που ονομάζεται χρηματικό κεφάλαιο.

Η ψευδοκρατία δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σύγχρονο σύστημα δουλείας. Αυτό θα πρέπει να είναι σαφές σε όλους μας!

Εάν όχι, η μάχη θα χαθεί για πάντα.

Θα ήθελα τώρα να διερευνήσω μαζί σας τις δυνατότητες που έχουμε στη διάθεση μας, για να δημιουργήσουμε μια άμεση δημοκρατία, από την παρούσα αντιπροσωπευτική “δημοκρατία”.

Ας έχουμε πάντοτε κατά νου ότι μια απλοποιημένη μορφή άμεσης δημοκρατίας έχει καθιερωθεί ως ένα σύστημα διακυβέρνησης σε μια μόνο χώρα στον πλανήτη μας. Σε μια χώρα όπου ο κόσμος της παγκόσμιας οικονομίας είναι σε θέση να σώσει και να ασφαλίσει το συσσωρευμένο κεφάλαιο τους. H Ελβετία!

"Σύμπτωση; Νομίζω πως ... όχι!"

Είναι καιρός να παραιτηθούμε από αυτό το πανταχού παρόν σύστημα αντιπροσωπευτικής ψευδοκρατίας και να κινηθούμε προς την ελευθερία. Μόνο η άμεση δημοκρατία σημαίνει άπειρη ελευθερίακαιδικαιοσύνη για όλους τους ανθρώπους που την ασκούν και την βιώνουν.

Το ερώτημα είναι πώς θα μπορούσε αυτό να επιτευχθεί;

Δυστυχώς, κάθε άλλη διάταξη που δεν έχει θεσπιστεί σήμερα θεωρείται αντισυνταγματική από το Σύνταγμά μας. Ναι, ακόμη και η άμεση δημοκρατία, η μητέρα της δημοκρατίας, η οποία έχει την πιο αγνή μορφή της δημοκρατικής διαδικασίας, δεν αναγνωρίζεται από το Σύνταγμα.

Επομένως, υπάρχει μόνο μία δυνατότητα να γίνει κάτι γι 'αυτό. Δεν είναι άλλο από την καρδιά του συστήματος, από μέσα δηλαδή, απ'το ίδιο το Κοινοβούλιο, καθώς επίσης και με τη βοήθεια των μέσων που μας επιτρέπει το ίδιο το Σύνταγμα.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εξαντλήσουμε όλα τα νομικά θεμέλια του Συντάγματος και να εφαρμόσουμε όλες τις απαραίτητες διαδικασίες, με τους κατάλληλους μηχανισμούς ασφαλείας, ώστε να μην καταλήξουμε κι εμείς με την προσπάθεια μας, εν τέλει, στην ψευδοκρατία.

Το έργο μας είναι η εφαρμογή διαδικασιών άμεσης δημοκρατίας, με μοναδικό στόχο την επίτευξη ενός πολιτεύματος άμεσης δημοκρατίας.

Όπως εξήγησα παραπάνω για την ψευδοκρατία, η χειραγώγηση βασίζεται σε τέσσερις συγκεκριμένους βασικούς μηχανισμούς που είναι αγκυροβολημένοι στο Σύνταγμα.

Αυτοί είναι οι ακόλουθοι μηχανισμοί:

·      Διαίρεσε και θα νικήσεις (η κοινωνία χωρίζεται σε κόμματα)

·      Εκλογή των εκπροσώπων των κομμάτων(όχι των εκπροσώπων του λαού)

·      Λύση και δέσμευση(Η λαϊκή εξουσία τερματίζεται και δημιουργούνται νέοι δεσμοί με κομματιασμό).

·      Διασφάλιση
(διατροφή, ασυλία, αποζημίωση, το δικαίωμα να αρνηθεί να καταθέσει ).

Είναι απαραίτητο να αντιμετωπίσουμε αυτή τη διαδικασία ακριβώς με αυτά τα τέσσερα εργαλεία καταστολής της εξουσίας του Συντάγματος.

Ως εκ τούτου, πρέπει να επανασυνδέσουμε τον λαό με τους εκπροσώπους του.

Είναι σημαντικό να προστατευθούν τα θεμελιώδη δικαιώματα, έτσι ώστε η προσπάθεια να μην αποτύχει τελικά λόγω μίας ενδεχόμενης αντισυνταγματικότητας.

Όπως έχω ήδη γράψει στο άρθρο σχετικά με την ψευδοκρατία που μας κυβερνά, γνωρίζουμε επίσης, από τη συνήθη προσέγγιση των ομάδων πίεσης, δηλαδή τα λόμπι, ότι χρησιμοποιούν επίσης αυτά τα σημεία για να παρεμβαίνουν ενεργά σε πολιτικά γεγονότα και, επομένως, να διεκδικήσουν τους ισχυρισμούς τους.

Χειρίζονται τους βουλευτές, τους συνεργάτες του κόμματός τους, οι οποίοι, εν τω μεταξύ, υποχρεώνονται από το Σύνταγμα της αποστασίας από τον λαό.

Με τη βοήθεια ομάδων εργασίας, που είναι ειδικά αφιερωμένοι ή που είναι γνωστοί ως Think Tanks της ελεύθερης οικονομίας και δισεκατομμύρια ως μπαλαντέρ σε βαλιτσάκια, είναι δυνατόν να τους ελέγξουνε όλους. Αρκεί να γνωρίζουν την ταρίφα του κάθε βουλευτή.

Είναι πάντοτε ζήτημα οφέλους και ποτέ ευημερίας των ανθρώπων που έπρεπε να παραχωρήσουν τη δύναμή τους στους εκπροσώπους τους, ή μάλλον, και λαμβάνοντας υπόψη τα πραγματικά περιστατικά που έχουν αναφερθεί ήδη, στο σύστημα.

Ούτε χρειάζεται κάποια μελέτη για να είμαστε σε θέση να το καταλάβουμε αυτό. Είναι γεγονός του ότι τώρα συζητείται ανοιχτά και που όλοι γνωρίζουμε. Το λόμπι (lobby) δεν κρύβεται. Όσο πιο προφανές είναι το έργο του, τόσο λιγότερο θα υποψιάζεται το κοινό.

Γι 'αυτό χρησιμοποιούν μια νόμιμη πόρτα που το Σύνταγμα σκόπιμα άφησε ανοιχτή. Δηλαδή, το άρθρο 60, παράγραφος 1 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει ότι οι βουλευτές δεν δεσμεύονται από εντολές ή οδηγίες και υπόκεινται μόνο στη συνείδησή τους.

Μαζί με την κομματική πειθαρχία και την βουλευτική ασυλία, όλοι αυτοί οι ηθοποιοί μπορούν "να χειρίζονται τις σκοτεινές τους επιχειρήσεις".

Όπως αναφέρθηκε αρκετές φορές, δεν ενδιαφέρονται για την ευημερία του λαού, αλλά μόνο για το όφελος και τη δύναμη των πλουσιότερων. Είναι η επιχείρησή τους, αυτή που τους ενδιαφέρει και που εκτελούν εις βάρος του λαού, και όπου ο λαός πάντα βγαίνει χαμένος.

Ας δούμε ποια θα μπορούσε να ήταν η επιλογή μας για να αλλάξουμε κάτι. Θεωρητικά, θα μπορούσαμε να διοργανώσουμε ομάδες think tanks και ΜΚΟ έξω από το σύστημα, με τον ίδιο τρόπο όπως λειτουργούν τα λόμπι, και με την βοήθεια και δωρεές να εφαρμόσουμε αυτή την έννοια της χειραγώγησης προς όφελός μας.

Αλλά εκτός από το γεγονός ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει λόγω της έλλειψης κατανόησης από την πλευρά του λαού, θα ξεσπάσει ένας πόλεμος ανάμεσα στα κόμματα, αναζητώντας την εύνοια του βουλευτή, όπου και πάλι θα κερδίσει, εν τέλει, και πάλι το παλιό χρηματοπιστωτικό και οικονομικό λόμπι.

Από την άλλη πλευρά, αυτό θα ήταν και μια αντίφαση με την άμεση δημοκρατία. Η απόκτηση μεθόδων που θεωρούμε αυστηρά αντιδημοκρατικές δεν μπορεί να οδηγήσει στη λύση του προβλήματος. Αυτό δεν θα εξυπηρετούσε κανένα σκοπό!

Επομένως, η αντίληψη μας για αποκατάσταση πρέπει να ωριμάσει από μέσα και να εμπλέξει πλήρως τους ανθρώπους σε αυτή τη διαδικασία.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένας Δούρειος ίππος που σπέρνει σπόρους εκεί όπου μεγαλώνουν τα ζιζάνια, δηλαδή μέσα στο Κοινοβούλιο.

Σίγουρα δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα ζιζανιοκτόνο σε αυτή την περίπτωση, αλλά πρέπει να προσπαθήσουμε να ανθίσει το φυτό που ονομάζεται Άμεση Δημοκρατία, το οποίο μια μέρα θα μεγαλώσει πάνω στα ζιζάνια, και τα λουλούδια της θα παράγουν τους πλούσιους καρπούς της δικαιοσύνης για τον καθένα μας.

Οπότε, πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε έναν Δούρειο Ίππο για αυτό και ποια θα ήταν η τακτική;

Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι ένας βουλευτής που είναι πλήρως αφοσιωμένος στην ιδέα μας. Κάποιος που θέλει να αγωνιστεί με την ιδέα μας από την αρχή.

Ένας βουλευτής που δεν είναι πλέον μέλος ο,ποιασδήποτε πολιτικής ομάδας, θα μπορούσε να εξυπηρετήσει στην περίπτωση αυτή.

Ένας βουλευτής που δεν αισθάνεται υποχρεωμένος από κανένα κόμμα θα ήταν ο καλύτερος υποψήφιός μας για αυτό το έργο.

Οι μη εγγεγραμμένοι και οι μη-κομματικοί υποψήφιοι πληρούν μια βασική και σημαντική προϋπόθεση. Απελευθερώνονται από την πίεση μιας απαίτησης μιας «υποχρεωτικής» κοινοβουλευτικής ομάδας, η οποία είναι τόσο απαραίτητη για το σύστημα.

(Σας παρακαλώ να διαβάσετε λεπτομερώς την ενότητα: "Αντιπροσωπευτική ψευδοκρατία που αναλύθηκε παραπάνω.)

Με αυτόν τον τρόπο, οι κανόνες που συμμορφώνονται με το σύστημα, όπως αυτοί που ήδη ανέφερα στο τμήμα, "Διαίρεσε και θα νικήσεις και "Εκλογή των εκπροσώπων των κομμάτων" θα ακυρώνονταν πλήρως.

Με αυτόν τον τρόπο, έχουμε τα ακόλουθα σημεία, τα οποία θα προκαλέσουν μερικούς πονοκεφάλους, “που λέει ο λόγος”.

Αυτά θα ήταν: 

-      Η «αποδέσμευση» και η «υποχρέωση» του βουλευτή για να κάνει το καθήκον του προς τους ψηφοφόρους του, η οποία όπως πλέον γνωρίζουμε μαζί με την υποχρεωτική «πειθαρχία κόμματος» ορίζεται σαφώς ως χαρακτηριστικό που απορρέει από την παράγραφο 1 του άρθρου 60 του Συντάγματος.

Και η

-      Η πολιτική ασυλία

Οπότε, αντί των τεσσάρων μηχανισμών προστασίας που εφαρμόστηκαν αρχικά από το σύστημα, τώρα πλέον έχουμε μόνο δύο να αποφύγουμε.

Ο βουλευτής ο οποίος, σύμφωνα με το άρθρο 60, παράγραφος 1 του Συντάγματος, έχει αποσυνδεθεί από τους ψηφοφόρους του, πρέπει να συνδεθεί ξανά με οποιοδήποτε μέσο που έχουμε στη διάθεσή μας. Εάν εξετάσουμε τώρα το γεγονός ότι ένας μη εγγεγραμμένος βουλευτής δεν υπόκειται πλέον στην κοινωνική διαίρεση που έχει δημιουργήσει το σύστημα, μπορεί λογικά να βρει έναν έμμεσο δεσμό με όλους τους πολίτες με δικαίωμα ψήφου και να δεσμευθεί άνετα μαζί τους.

Δυστυχώς, το άρθρο 60 (1) του Συντάγματος εμποδίζει τον δρόμο μας και δεν το επιτρέπει αυτό. Ως εκ τούτου, ένας βουλευτής δεν δεσμεύεται από οποιαδήποτε εντολή ή οδηγία, ούτε καν από εκείνες που προέρχονται από τους πολίτες.

Ως εκ τούτου, από νομική άποψη, δεν έχουμε τρόπο να επιστρέψουμε στον βουλευτή την ιδιότητά του ως εκπρόσωπος του λαού, ο οποίος έχασε αυτή τη δέσμευση με τους ψηφοφόρους του λόγου του Συντάγματος. Αλλά χωρίς αυτή τη θεμελιώδη δημοκρατική ποιότητα, το έργο μας δεν μπορεί να υλοποιηθεί.

Και όμως, υπάρχει ένας τρόπος να ξεπεραστεί αυτό το εμπόδιο με έναν ασυνήθιστο τρόπο.

Έτσι, προβλέπονται τα ακόλουθα.

Ο βουλευτής που δεν είναι μέλος και που δεν είναι εγγεγραμμένος, ο οποίος αισθάνεται αφοσιωμένος στο έργο μας, θα μεταφέρει σε ένα άτομο της εμπιστοσύνης (κάποιο δικηγορικό γραφείο) κατά τη διάρκεια της θητείας του όλα τα επιδόματα (μισθούς κλπ) και το ποσό που του αντιστοιχεί. Αυτό συμφωνείται συμβατικά εκ των προτέρων και πιστοποιείται με την παρουσία ενός συμβολαιογράφου. Η σύμβαση πρέπει να καθορίζει πόσα χρήματα πρέπει να μεταφέρει το άτομο εμπιστοσύνης σε μηνιαία βάση στον ιδιωτικό λογαριασμό του βουλευτή, προκειμένου να διασφαλίσει το επίπεδο διαβίωσης και την ορθή λειτουργία που πρέπει να έχει στο Κοινοβούλιο.

Το υπόλοιπο θα παραμείνει στον δεσμευμένο λογαριασμό. Με αυτόν τον τρόπο, ο σύνδεσμος με τον βουλευτή εξαλείφεται εντελώς, κάτι που είναι εξαιρετικά απαραίτητο για το σύστημα. Μόνο τώρα μπορεί να αποκατασταθεί η σύνδεση με τον πολίτη.

Για το σκοπό αυτό, ο βουλευτής χρησιμοποιεί την ευκαιρία που παρέχει το Κοινοβούλιο για να προσλάβει μια ομάδα που μπορεί ελεύθερα να επιλέξει και η οποία θα χρηματοδοτηθεί επίσης από το Κοινοβούλιο.

Δημόσιοι βοηθητικοί υπάλληλοι:

Τα μέλη του Κοινοβουλίου δεν μπορούν να εκτελούν μόνο τα καθήκοντα της εντολής τους. Για το λόγο αυτό, έχουν στη διάθεσή τους κάποιο χρηματικό ποσό ανά μήνα για τους εργαζόμενους που τους υποστηρίζουν στο κοινοβουλευτικό τους έργο. Τα μέλη του κοινοβουλίου δεν λαμβάνουν αυτό το ποσό, αλλά η πληρωμή των μισθών των συνεργατών είναι ευθύνη της διοίκησης της βουλής. Η πληρωμή γίνεται απευθείας στους δικαιούχους. 

Με αυτά τα χρήματα μπορούν να προσλάβουν μια ομάδα από 4 έως 6 άτομα με εμπειρία στον τομέα της πληροφορικής, του Διαδικτύου, της Διοίκησης, του Σχεδιασμού, του Μάρκετινγκ και του Τύπου.

Σε μια συνεχή ανάπτυξη μιας ψηφιακής κοινωνίας, πρέπει να οικοδομήσουμε το σχέδιό μας για τις ευκαιρίες που μας προσφέρει και να δουλέψουμε με ένα όραμα για το μέλλον.

Η ομάδα θα αποτελείται από έναν διαχειριστή, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον βουλευτή, και από τους προαναφερθέντες ειδικούς. Κύριο καθήκον του θα είναι η δημιουργία μιας ηλεκτρονικής πλατφόρμας που θα λειτουργεί ως σύνδεσμος μεταξύ των πολιτών και των βουλευτών τους. Αυτή η ηλεκτρονική πλατφόρμα θα χρηματοδοτηθεί από το ταμείο που την διαχειρίζεται, από το άτομο εμπιστοσύνης και από δωρεές.

Αυτή η ηλεκτρονική πλατφόρμα θα αποτελείται ουσιαστικά από τέσσερα τμήματα.

·      Πληροφόρηση  

·      Δημόσια Διαβούλευση

·      Εκλογική Νομοθεσία

·      Εκτίμηση των Αντιπροσώπων

Ο τομέας της πληροφόρησης θα παρέχει στους πολίτες λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με όλα τα σχέδια και τα νομοσχέδια που συζητούνται και προτείνονται για έγκριση στο Κοινοβούλιο.

Στο τμήμα της δημόσιας διαβούλευσης, ορισμένες από τις ενδείξεις που θα συζητηθούν στο φόρουμ θα επιλεχθούν και θα δημοσιευθούν υπό τη μορφή επιχειρημάτων υπέρ και κατά.

Η εκλογική νομοθεσία, η οποία θα επιτρέψει στους πολίτες να ψηφίσουν για την έγκριση νόμων.

Η Εκτίμηση των Αντιπροσώπων θα επιτρέψει στον πολίτη να ψηφίσει εάν ο εκπρόσωπός του, δηλαδή ο βουλευτής, έχει κάνει καλή δουλειά σύμφωνα με τα κριτήριά του ή όχι. Η αξιολόγηση αυτή θα χρησιμοποιηθεί για την απονομή σημείων στον βουλευτή, η οποία θα πληρωθεί κάθε μήνα από τη δημόσια διοίκηση, εντός των ορίων των διαθέσιμων πόρων του. Καλή δουλειά-καλή αμοιβή, κακή εργασία-κακή αμοιβή.

Αυτά τα τέσσερα τμήματα συνιστούν τον ελλιπή σύνδεσμο μεταξύ του αναπληρωτή και του πολίτη. Με αυτόν τον τρόπο, θα έχουμε αποκαταστήσει την καταστολή της εξουσίας των πολιτών, που έχει επιβληθεί από το σύστημα και χωρίς να παραβιαστεί καθόλου το Σύνταγμα.

Φυσικά, εδώ και εκεί εξακολουθεί να υπάρχει πολλή δουλειά ακριβείας που πρέπει να γίνει για να κλείσουν αρκετές παραβιάσεις που σχετίζονται με την ασφάλεια. Θα σας πω για αυτό κάτι περισσότερο λίγο αργότερα.

Το μόνο πράγμα που απομένει είναι η πολιτική ασυλία, την οποία το σύστημα χρησιμοποιεί ως τελευταία περίπτωση της αντιδημοκρατικής του δομής για τη διατήρηση της εξουσίας του.

Δυστυχώς, δεν μπορούμε να παρακάμψουμε νομίμως αυτούς τους κανόνες ή να χρησιμοποιήσουμε άλλα διαθέσιμα μέσα για την εξάλειψή τους. Ωστόσο, δεν είναι απαραίτητο. Ένας βουλευτής που δεν εργάζεται σύμφωνα με το σύστημα, δεν προστατεύεται κι από αυτό. Ωστόσο, εάν τηρεί τους δημοκρατικούς κανόνες (που λογικά μπορούν να υποτεθούν), τότε δεν θα υπάρχει τίποτα που μπορεί να σημαίνει τη καταστροφή του.

Εάν θεωρηθεί ότι ένας ενεργός βουλευτής αντιπροσωπεύει μόνο τη βούληση του λαού, τότε θα είναι επίσης 100% προστατευμένος από τον λαό και θα είναι απολύτως άτρωτος. Διότι η φωνή του είναι η φωνή του λαού, και όχι η δικιά του.

Ο εκπρόσωπος του λαού όχι μόνο θα εκπροσωπεί την ψήφο των πολιτών του, αλλά θα τους εκπροσωπεί και στο Κοινοβούλιο.

Πριν από την έγκριση ενός νόμου, θα ακουστεί στην εξέδρα του Κοινοβουλίου μια απλή φράση με μια τεράστια δύναμη.

                                                           Ο ΛΑΌΣ ΈΧΕΙ ΨΗΦΊΣΕΙ

                                                   ΨΗΦΊΖΟΥΜΕ ΜΕ -Ναι - ή -Όχι-

Δεν πρόκειται για τροποποίηση του αποτελέσματος με αυτόν τον τρόπο, αλλά αυτό που ψάχνουμε είναι να δοθεί ένα παράδειγμα. Ένα παράδειγμα το οποίο θα εξαπλωθεί σαν πυρκαγιά σε ολόκληρο τον πληθυσμό.

Ο στόχος μας είναι να αυξήσουμε την πίεση σε άλλους βουλευτές για να ενθαρρύνουμε περισσότερους βουλευτές του Κοινοβουλίου και να βρούμε έτσι περισσότερους εταίρους στο μέτωπο.

Όσο περισσότερα μέλη σε αυτό το έργο, τόσο περισσότερο θα προσεγγίσουμε την άμεση δημοκρατία και θα δούμε πώς η υλοποίηση αυτής της νέας εξουσίας γίνεται πραγματικότητα. Ας το ονομάσουμε κάπως έτσι ... ένα νέο λειτουργικό σύστημα ανοιχτού κώδικα!

Θα ήταν επίσης δυνατό να υπάρχει κάποια ΜΚΟ που συνυπάρχει παράλληλα και η οποία ασχολείται αποκλειστικά με αυτό το ζήτημα και προωθεί το έργο μας.

Ας δούμε πώς ένα εκλογικό έργο αυτού του τύπου μπορεί να εφαρμοστεί στην ηλεκτρονική πλατφόρμα.

Πρώτον, υπάρχει ο έλεγχος ή εξακρίβωση της ταυτότητας των ψηφοφόρων. Αυτό θα ήταν και το κύριο πρόβλημα. Σήμερα, υπάρχουν πρωτόκολλα και διαδικασίες που επιτρέπουν την ξεκάθαρη ταυτοποίηση των ανθρώπων, αλλά πολλοί άνθρωποι δεν θέλουν ή δεν μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν για διάφορους λόγους.

Ως εκ τούτου, προς το παρόν, η μόνη επιλογή που διαθέτουμε είναι να εξισορροπήσουμε το βάρος των ψήφων που εκπέμπουν μετρίως ελεγμένοι ψηφοφόροι και εκείνοι που έχουν σαφώς επαληθευτεί.

Συνεπώς, η ψήφος των ατόμων που ψήφισαν μέσω της ηλεκτρονικής πύλης, παρέχοντας μόνο ένα όνομα και ένα ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, μπορεί να αξίζει περίπου ¼ των ψήφων, για παράδειγμα.

Η ψήφος των ανθρώπων που έχουν αποστείλει, για παράδειγμα, αντίγραφο του εγγράφου ταυτότητάς τους με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο κατά τη στιγμή της εγγραφής τους, θα υπολογιστεί κατά το ήμισυ της ψηφοφορίας.

Οι άνθρωποι που έχουν υποβληθεί σε αυθεντική διαδικασία ταυτοποίησης, όπως μέσου ταχυδρομείο Post ID, θα έχουν το δικαίωμα πλήρους ψήφου. 

Ένας αλγόριθμος θα μπορούσε να αλλάξει τη σημασία του βάρους της ψηφοφορίας. Για παράδειγμα, μπορείτε να υπολογίσετε εάν και πότε θα αυξήσετε ή θα μειώσετε τα πλήρη δικαιώματα ψήφου και στη συνέχεια να ρυθμίστε τον αντίστοιχο συντελεστή στάθμισης.

Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας για την ασφάλεια θα είναι η εκχώρηση ψήφων. Αυτό δεν θα ήταν θετικό για το έργο μας. Επειδή οι ψήφοι θα μπορούσαν να αγοραστούν.

Θα μπορούσε να γίνει μια εξαίρεση για τους πολίτες άνω των 65 ετών, υπό την προϋπόθεση ότι αυτοί και οι αντιπρόσωποί τους θα υποβάλλονται εκ των προτέρων σε μια σαφή διαδικασία επαλήθευσης, και επιπλέον θα καταβάλλουν ένα ονομαστικό τέλος για κάθε ψήφο των εκπροσώπων, γεγονός που με τη σειρά του θα ωφελήσει το "πρόγραμμα". Θα ισχύσει μόνο για μια περίοδο ενός έτους.

Αυτοί οι μηχανισμοί προστασίας θα επιτρέψουν στο έργο να επιτύχει την ανανέωση για τη συνεχή βελτίωση της ποιότητας των διαδικασιών του και τη συμμετοχή των πολιτών.

Όπως και με το αποτέλεσμα των εκλογών, η νοημοσύνη των σμήνων παρέχει πάντα αυτόματα το καλύτερο αποτέλεσμα, έτσι ώστε ολόκληρη η έννοια θα σταθεροποιηθεί καθώς συμμετέχουν περισσότεροι άνθρωποι. Η φύση και τα μαθηματικά παρέχουν σαφείς κανόνες σε αυτό το πλαίσιο.

Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι, στην αρχή, εάν ο αριθμός των συμμετεχόντων είναι μικρός, το αποτέλεσμα των εκλογών δεν μπορεί να θεωρηθεί αντιπροσωπευτικό. Ωστόσο, ο στόχος της είναι να ξυπνήσει τη συνείδηση των ανθρώπων και να τους βοηθήσει να θυμούνται ότι η εξουσία πρέπει να προέρχεται μόνο από αυτούς.

Μετά από κάθε ψηφοφορία των εκπροσώπων τους στο Κοινοβούλιο, και μετά από μια καλά προετοιμασμένη παρουσίαση από τα μέσα ενημέρωσης από την ομάδα, η εισροή πολιτών θα αυξηθεί σταθερά.

Με τον καιρό αυτό θα κάνει τους πολίτες να συνειδητοποιήσουν ότι το να ψηφίσουν υπέρ των κομμάτων είναι ουσιαστικά άχρηστο. Ως εκ τούτου, τα κόμματα θα χάσουν όλο και περισσότερη υποστήριξη στις εκλογές. Αυτό με τη σειρά του θα αυξήσει περισσότερο την πίεση στο σύστημα.

Προσωπικά δεν γνωρίζω πού είναι το «σημείο μη επιστροφής». Ωστόσο, είναι σαφές ότι κάπου θα υπάρξει ένα σημείο κατά το οποίο το κυβερνητικό σύστημα θα καταρρεύσει και μια νέα αρχή θα είναι αναπόφευκτη.

Αξίζει επίσης να αναφερθεί ένας άλλος μηχανισμός προστασίας. Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει προσπάθεια δυσφήμισης στις δραστηριότητες του βουλευτή μας, όπου άλλοι αντίπαλοι (ανταγωνιστές) τον υποτιμούν σκόπιμα, προκειμένου να αποκτήσει ψευδείς ψηφιακούς βαθμούς αξιολόγησης. Σε αυτή την περίπτωση, τα χρήματα από το λογαριασμό μεσεγγύησης (τα οποία λογικά δεν θα είναι διαθέσιμα στον βουλευτή) θα επενδυθούν στην περαιτέρω προώθηση και ανάπτυξη των διαφημιστικών εκστρατειών. Ως εκ τούτου, κάθε προσπάθεια να καταστραφεί το έργο θα οδηγήσει σε διαπράξει όλων και περισσότερων κεφαλαίων, η οποία έτσι θα ενισχύσει περαιτέρω το έργο.

Ακόμη και οι αρχικές προσπάθειες των αντιπάλων να χειραγωγήσουν τα αποτελέσματα των εκλογών θα ενισχύσουν τους υποστηρικτές του έργου μας. Επειδή αν το αποτέλεσμα είναι αντίθετο με τη γενική άποψη, λογικά όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα ενταχθούν στην ιδέα μας! Και στο τέλος θα τους ξεπεράσουμε σε αριθμό.

Συμπέρασμα: Αυτό είναι το μόνο νόμιμο και οριστικό όπλο ενάντια σε ένα σύστημα που δρα εναντίον μας.

www.mariotti.gr  *2019